woensdag 4 september 2013

Stukjes, klontjes, korreltjes... STRUCTUUR!


 “Toen onze zoon Flin bijna een jaar oud was, moest hij in ene zijn ‘in stukjes’ gesneden boterhammetje niet meer.  We waren op zomervakantie op een boot en ik dacht even snel alle mannen aan boord een boterham in de hand te drukken. Die gingen er natuurlijk in als koek, maar Flin zat nog maar steeds met zijn bordje met stukjes brood voor zijn neus, een beteuterd gezichtje en was absoluut niet van plan dáárvan te eten. Er was niets mis mee, zelfde beleg, op dezelfde manier gesneden…. Best lastig als je kind nog niet kan praten…Tot ik  in ene door had waarom hij dát niet moest. Of hij als je blieft ook zo’n dubbelgevouwen werkmannen boterham mocht, zo uit het handje….
Het mooiste is als je baby vanaf hap één pure smaken leert ontdekken. Zo kan hij zelf bepalen welke groente hij lekker vindt en welke soorten (nog even) niet.  Helaas is geen enkel kind hetzelfde. De een wil een heel waterig hapje en moet niets hebben van ‘stukjes’ in zijn eten, de ander eet principieel niet van een lepel en wil liever sabbelen op  een zachtgekookt bospeentje, dat hij als hij circa acht maanden is overigens alléén eet als hij het zelf mag pakken…. Kortom het vergt heel wat inlevingsvermogen om te achterhalen waarom je kindje voor dat fruithapje, wat hij eerst zo met smaak zat te eten, nu in ene zijn neus ophaalt.
Twijfel niet aan je kookkunsten, daaraan zal het vast niet liggen. Wat dan wel?  Verplaats je in je kind en bedenk hoe jij zelf die bruinige brij zou vinden die enthousiast voor je mond gehouden wordt.  Niks an! Er valt niets te kauwen, er valt niets te graaien, er valt niets te gooien en er valt slecht te proeven. Bovendien het oog wil ook wat. Zo’n gaargekookt broccoliroosjes (of ‘boom’ zoals het bij ons genoemd werd) is toch veel interessanter om te eten dan een hapje  groene puree? En nog mooier, die ‘stukjes’ eten zijn nog leerzaam ook! Het bevordert de spraakontwikkeling en is goed voor de mond-hand coördinatie. Da’s mooi meegenomen dus.
Dus pel die banaan en snijd in plakjes. Scheelt jou ook nog in tijd. Als je kindje het zelf tussen zijn vingers kan vastpakken en naar zijn mondje kan brengen dan is hij zover ontwikkeld dat hij dat stukje zacht fruit ook in vaste vorm kan ‘wegwerken’  en geloof mij, dat doet ‘ie als hij het helemaal zelluf mag doen, vast en zeker met smaak!