Regelmatig zie ik hem bij school langsfietsen. Op zijn route van de bakkerij/werkplaats naar de winkel stopt ie om een praatje te maken en ons (alle niet-door-werkdruk-gehaaste-en-bij-school-kletsende-moeders) te overladen met welgemeende complimenten. Zo ook laatst: "je ogen zijn zo blauw als..." en "je ziet er vandaag weer op je aller-stralendst uit." Maar.... hij had nog een belangrijke boodschap: Of we morgen allemaal langs de winkel wilden komen want daar zou "een overheerlijk broodje" voor ons klaarstaan en... in de aanbieding! "En had ik je al gezegd dat je de mooiste lach van de stad hebt?" Tja, gevoelig als ik ben voor complimentjes, kan mijn dag niet meer stuk, beloof ik hem dat ik morgen langskom en loop ik, inderdaad met een stralende lach, van school naar huis om aan het werk te gaan. Die avond stel ik mijn jongens voor om ze de volgende dag niet over te laten blijven op school maar het aangeprezen broodje te gaan eten bij Iambe, de bijzondere winkel waar mijn grote vriend werkt. We worden hartelijk ontvangen en het broodje wordt aangeprezen als was het zijn eigen creatie: "... met kruidige olijfolie, een handje verse rucola, een theelepeltje pesto en plakje sappige tomaat..." Nou die willen wij natuurlijk graag bestellen. Of het lekker was? Zeker! En de naam van het broodje, hoe kan het ook anders:
Posts
